کد مطلب:35577 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
مرا پند گویی به راه درست كه عمریست در چاه جهل و غرور چنین نامه باشد ز یك بی خرد نه چشمی كه بشناسد از راه، چاه تویی بنده ی شهوت خویشتن به تجدید بیعت كنی اهتمام هر آن كس ز بیعت بپیچید سر برای عمومی چنین دست سست [صفحه 320]
و همچنان به نامه «معاویه» پاسخ می دهد:
ندانی كه خود گمرهی را تست
به بیراهه ی فسق داری عبور
كه نتواند او پی به معنی برد
نه عقلی كه گردد به معنی گواه
كه شاید شوی رهبر انجمن
كه شاید بر این خلق گردی امام
بود دشمن خلق از هر نظر
نه، حامیست شاید بود نادرست
صفحه 320.